فصل :

باب فَعَلَ يَفْعُلُ، النّصر ( يارى كردن ) ماضى وى ، چهارده مثال بود شش مغايب و مغايبه را بود و شش مخاطب و مخاطبه را و دو حكايت نفس متكلّم را. آن شش كه مغايب را بود سه مذكّر را بود و سه مؤنّث را ، آن سه كه مذكّر را بود چون : نَصَرَ نَصَرٰا نَصَرُوا و آن سه كه مؤنّث را بود چون : نَصَرَتْ نَصَرَتٰا نَصَرْنَ و آن شش كه مخاطب را بود سه مذكّر را بود و سه مؤنّث را. آن سه كه مذكّر را بود چون : نَصَرْتَ نَصَرتُمٰا نَصَرْتُمْ و آن سه كه مؤنّث را بود چون : نَصَرْتِ نَصَرْتُمٰا نَصَرْتُنَّ و آن دو كه حكايت نفس متكلّم را بود چون : نَصَرْتُ نَصَرنٰا.

و مستقبل را نيز چهارده مثال است بر آن قياس كه دانسته شد در ماضى چون : يَنْصُرُ يَنْصُرٰانِ يَنْصُرُونَ تَنْصُرُ تَنْصُرٰانِ يَنْصُرْنَ تَنْصُرُ تَنْصُرٰانِ تَنْصُرُونَ تَنْصُرينَ تَنْصُرانِ تَنْصُرْنَ اَنْصُرُ نَنْصُرُ.وديگر ابواب پنجگانه نيز بر اين قياس بود چون : ضَرَبَ ضَرَبٰا ضَرَبوا الى آخره و عَلِمَ عَلِمٰا عَلِمُوا الخ و مَنَعَ مَنَعٰا مَنَعُوا الخ و حَسِبَ حَسِبٰا حَسِبُوا الخ و شَرُفَ شَرُفا شَرُفُوا الخ و مستقبل چون : يَضْرِبُ يَضْرِبانِ يَضْرِبونَ الخ و يَعْلَمُ يَعْلَمٰانِ يَعْلَمُون الخ و يَمْنَعُ يَمْنَعٰانِ يَمْنَعُونَ الخ و يَحْسِبُ يَحْسِبانِ يَحْسِبُونَ الخ و يَشْرُفُ يَشْرُفٰانِ يَشْرُفُونَ الخ. ***